Pleszew. Marian Bogusz. Wystawa o Marianie Boguszu. W Muzeum Regionalnym w Pleszewie do końca sierpnia można oglądać wystawę - obrazująca życie i twórczość pleszewianina Mariana Bogusza – twórcy warszawskiej „Grupy 55” oraz współzałożyciela i kierownika „Galerii Krzywe Koło”, jednego z najwybitniejszych animatorów życia kulturalnego w nurcie polskiej awangardy.
Niezwykła wystawa o Marianie Boguszu zorganizowana została z okazji 100. urodzin pleszewskiego artysty.
Otwarta w lipcu wystawa powstała w oparciu o zbiory Muzeum Regionalnego. Ma charakter przekrojowy, prezentując obrazy, rysunki, gwasze czy najciekawsze projekty przestrzenne z bogatej twórczości artysty. Wzbogacona została zdjęciami, katalogami wystaw z innych galerii czy fragmentami prasowymi.
Wystawa o Marianie Boguszu cieszy się dużą popularnością - Pleszew odwiedziła m.in. rodzina artysty.
Przypomnijmy: Już w 1984 w Muzeum Regionalnym w Pleszewie zorganizowano pierwszą wystawę malarstwa Mariana Bogusza, która zapoczątkowała kolekcję jego dzieł. W 1988 roku odbyła się druga wystawa pt. "Blachy Bogusza", zestawiona z obrazów będących już własnością muzeum. W 1990 roku umiera żona artysty Eulalia Bogusz, która przekazuje instytucji w darze 146 dzieł.
PLESZEW. MARIAN BOGUSZ. BIOGRAFIA
Przypomnijmy: Marian Bogusz urodził się 25 marca 1920 w Pleszewie. Zmarł 12 lutego 1980 w Warszawie.
Malarz, rzeźbiarz, autor realizacji przestrzennych, scenograf, aktywny animator życia artystycznego, inicjator wydarzeń artystycznych. Dzieciństwo i młodość spędził w Pleszewie, maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym im. St. Staszica w 1939 roku. Wykształcenie artystyczne w zakresie malarstwa zdobywał w latach 1946-1948 w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowniach prof. J. Cybisa i prof. J. Sokołowskiego. Współzałożyciel Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947-1949), „Grupy 55”, skupiającej artystów, głównie malarzy (Marian Bogusz, Zbigniew Dłubak, Kajetan Sosnowski, Andrzej Zaborowski Barbara Zbrożyna). Jego malarstwo w latach 40. XX wieku bliskie było założeniom surrealizmu, a w następnej dekadzie przybrało wyraz napięć właściwych nurtowi metaforycznemu, a także abstrakcyjnemu, zaś w kolejnym okresie, po przejściu przez eksperymenty malarstwa materii i malarstwa gestu, przybrało formę harmonijnych kompozycji tworzonych w układach linearno-geometrycznych. Był również autorem form przestrzennych, wyimaginowanej, mentalnej przestrzeni, charakteryzującej się wyznaczeniem funkcji koloru, skierowanego na światło, i grubą, sfałdowaną fakturę, którą odcinał się od gładkich płaszczyzn tła. Artysta prowadził aktywną działalność inicjatorską i organizacyjną w walce o wolną, nowatorską postawę w sztuce. Współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r. Był kierownikiem awangardowej Galerii Krzywego Koła w Warszawie (1956-1965), Plenerów w Osiekach (1963), Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965). Organizował działania takie jak: Propozycja dla Warszawy (1972) czy Lubelskie Spotkania Plastyczne (1976-1978).
