Już niedługo wakacje, a to czas urlopowy. Z okresu wakacyjnego nie do końca cieszą się pracodawcy, którzy muszą przestrzegać zasad dotyczących corocznego i nieprzerwanego urlopu. Powinni go udzielać w tym roku kalendarzowym, w którym on przysługuje. Są pewne wyjątki, aby wolne, które przysługiwało za miniony rok, pracownik wykorzystał najpóźniej do 30 września roku następnego. Nieprzestrzeganie przez pracodawcę prawa do urlopu podwładnego stanowi wykroczenie. Grozi za to kara grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł.
Czy pracownik może dowolnie korzystać z przysługującego mu urlopu? Czy pracodawca może podzielić ten czas tak, jak on uważa? Zgodnie z kodeksem pracy przynajmniej jedna część wypoczynku pracownika powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych. W czasie wolnego pracodawca nie powinien zakłócać spokoju urlopowego. Może swojego podwładnego odwołać z urlopu tylko wtedy, kiedy wystąpią nieprzewidziane okoliczności w chwili rozpoczęcia wypoczynku. Obecność podwładnego w takim przypadku musi być niezbędna. Kryteria oceny okoliczności odwołania z urlopu nie mogą być dowolne. Pracodawca jest zobowiązany przekazać pracownikowi konkretne przyczyny. Jeśli tego nie zrobi, to podwładny może pójść do sądu pracy i oskarżyć swojego szefa o mobbing i dyskryminację.
Ważne również, aby urlopy - szczególnie te dłuższe - były zaplanowane nawet z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Dzięki temu w firmie będzie panował porządek, a pracodawca
wiedział, który podwładny i kiedy ma wolne. Korekta terminów wypoczynku możliwa jest tylko w sytuacjach wyjątkowych. O zmianę może wystąpić zarówno pracodawca, jak i pracownik. Podwładny musi umotywować zmianę pójścia na urlop. Natomiast szef jest zobowiązany wykazać, że nieobecność pracownika w tym czasie poważnie zakłóca tok pracy w firmie. Pracownik przy ustalaniu terminów urlopów powinien pamiętać, że pracodawca musi zgodzić się na urlop.
